Pleegverhalen

Het verhaal van een moeder met kinderen in een pleeggezin. Eline is 43 jaar, moeder van twee zonen en sinds twee jaar weduwe. Twintig jaar geleden is ze uit Hongarije naar Nederland gekomen. Met haar partner, Stefan, werkte ze al 15 jaar in hun eigen zaak. Twee jaar geleden is Stefan na een langdurige ziekte overleden. Na zijn dood probeerde Eline de zaak in haar eentje door te zetten. Hun twee zonen, Aron en Niels, zijn nu 10 en 7 jaar. Zij verblijven sinds oktober 2009 één weekend per maand in een pleeggezin van Combinatie Jeugdzorg. Over hoe de keuze voor weekendpleegzorg gemaakt is en hoe dit gaat, spraken wij met Eline. Hieronder haar openhartige verhaal.

Hoe bent u met pleegzorg in aanraking gekomen/bekend geraakt?
Via jeugdzorg hoorde ik van de mogelijkheid van pleegzorg. Bij jeugdzorg zat ik vanwege diverse problemen met mijn kinderen en mijn enorme vermoeidheid. Aron heeft dyslexie en het ging steeds slechter met hem op school. Toen Stefan heel erg ziek werd en dood ging, kwam Aron helemaal vast te zitten. Eindelijk, met hulp van onder andere jeugdzorg, kregen we hem op een speciale school. Niels, die tot zijn vierde een heel lief kind was, veranderde in een heel boos wezen door de ziekte en dood van zijn vader. Ook werd hij vaak geplaagd door zijn broer en het werd hem allemaal te veel. Bij ons thuis hadden de kinderen constant ruzie. Omdat ik emotioneel en fysiek heel erg op was, kon ik dit niet aan. Vaak had ik veel te lange werkweken, veel te veel spanning hoe ik alles geregeld kon krijgen in mijn eentje. Al het geruzie tussen de kinderen was me veel te veel geworden. Ook moest ik een knieoperatie ondergaan. Het bleek dat mijn knie niet meer te repareren valt. Ik zag vaak geen licht meer aan het einde van de tunnel. Het hele idee van een weekendpleeggezin was, dat iedereen een beetje op adem kan komen en langzaam maar zeker aansterken.

U maakt gebruik van weekendpleegzorg. Hoe is dat in jullie gezin geregeld?
De kinderen gaan een keer per maand van vrijdagavond tot zondagavond naar een pleeggezin. Ik vind de frequentie ideaal. Lang genoeg dat het iets positiefs oplevert en niet te lang dat ik de kinderen te veel zou moeten missen.

Hoe verloopt het contact met het pleeggezin?
Ik vind de pleegouders, een echtpaar van ongeveer mijn leeftijd, bijzonder goed bij mijn gezin passen. Na de kennismaking hadden we al meteen een klik. Ze zijn positief ingesteld en enthousiast. Zelf hebben ze geen kinderen en werken allebei fulltime. Daarom hebben ze voor weekendpleegouderschap gekozen. Mijn kinderen zijn ook heel blij met hen en met hun twee grote, witte honden.

Hoe was het voor u om het besluit te nemen om uw kinderen in een pleeggezin te plaatsen?
Het voelde uiteraard heel dubbel. Van de ene kant was het puur overleven voor mezelf, van de andere kant voelde het ook heel slecht mijn kinderen even ‘weg te moeten geven’. Na de kennismaking met de pleegouders werden mijn twijfels veel minder. Ik vertrouwde ze meteen en geloofde dat ze goed voor Aron en Niels zouden zorgen.

Hoe was het toen uw kinderen net in het pleeggezin zaten en hoe is het nu?
De eerste twee, drie keer was zeker heel spannend. Ik zat vol twijfels hoe dit zou uitpakken. Mijn kinderen waren al hun papa kwijt en regelmatig bang dat ze mij ook kwijt zouden raken. Vooral Niels dacht vaak dat ik hem niet wilde en hem weg wilde geven, zodat ik rust had. Daarom kwam ook boosheid en angst naar boven bij hem. Na een paar keer werd de hele situatie vertrouwd voor ze en ze gingen met steeds meer plezier naar hun pleegouders toe. Hoewel ze de pleegouders ook erg leuk vinden, toch zijn de honden hun absolute favorieten. Daar halen ze ontzettend veel plezier en ontspanning uit. Elke keer komen ze met enthousiaste verhalen terug. Als ze weer mogen gaan logeren, gaan ze juichend met het nieuws om. Mijn twijfels zijn redelijk snel verdwenen, toen ik zag dat de kinderen het fijn vonden.
Voor mij voelde zo’n weekend vaak alsof mijn leven werd gered. Mijn batterijen waren eerst totaal leeg en nu kreeg ik de kans om even bij te tanken en wat buffers op te bouwen om het weer een tijdje vol te kunnen houden. Ook het vertrouwen dat de kinderen in de pleegouders hebben, is mooi om te zien. Ze komen op de bank gezellig bij hen zitten, als er iets is, delen ze dat met hen. Het voelde al gauw als een tweede thuis voor ze.

Hoe reageerde uw omgeving op uw beslissing om gebruik te maken van weekendpleegzorg?
Eerst vonden ze het een beetje vreemd. Maar nadat ik de situatie nader beschreef, vond iedereen het een heel positieve ontwikkeling. Omdat mijn familie in Hongarije zit en de meeste vrienden verdwenen na de ziekte en dood van mijn partner, waren er niet veel mensen met wie ik het kon delen.

Bij pleegzorg horen ook allerlei instanties zoals Bureau Jeugdzorg en de pleegzorginstelling (in uw geval Combinatie Jeugdzorg). Hoe verlopen die contacten?
Alles verloopt soepel. Er zijn soms wat ‘regeldingen’: evaluaties nakijken of indicaties bespreken. Maar dat is goed te doen.

Hoe ervaart u de ondersteuning vanuit uw ambulant hulpverlener van Combinatie Jeugdzorg?
Het is zeker zinvol, het helpt situaties te evalueren. Als we vragen hebben, is het fijn om bij iemand terecht te kunnen. Vooral de bijeenkomsten samen met de pleegouders en de ambulant hulpverlener zijn erg leerzaam met veel praktijkvoorbeelden. Ook allerlei papierwerk wordt ons uit de handen genomen.

Hoe is het om kinderen in weekendopvang te hebben?
Wat is moeilijk?
Het moeilijke is dat ik mijn kinderen heel erg mis.
Wat is leuk?
Het leuke is dat zij in een ontspannende, veilige situatie terechtkomen, waar ze zich thuis kunnen voelen. Waar ze aandacht en warmte krijgen en waar alle spanningen die thuis spelen, niet aanwezig zijn. Ik kan ook heel ontspannende dingen doen voor mezelf die me flink oppeppen en gelukkig maken, zoals een dagje naar de sauna, lezen of fietsen, en een nieuwe relatie opbouwen. Daardoor kan ik daarna meer geduld opbrengen voor mijn twee bengels en meer energie in ze steken.
Wat valt mee?
Het valt me mee hoe flexibel kinderen eigenlijk zijn. Ook dat het zo goed klikt met de pleegouders vind ik een grote meevaller.
Wat valt tegen?
Het is erg stil in het huis zonder mijn kinderen. Ook pijnlijk als ik een opmerking krijg van mijn kind: je wilt me toch niet, daarom gaan we logeren.
Wat levert het u op?
Het levert me veel energie op en de hoop dat het allemaal goed komt met mijn gezin.
Omschrijf een mooi moment?
In de winter gingen de pleegouders met de kinderen en hun honden naar een meer om te schaatsen. Hun pleegmoeder had 30 jaar niet op het ijs gestaan en mijn kinderen waren ook nog erg wankel. Toch was iedereen erg enthousiast bezig. De pleegvader maakte foto’s. Toen Niels een keer viel en op het ijs bleef liggen, kwam een van de honden meteen naar hem rennen en gaf hem een likje. Hij wilde zeker weten dat Niels niks mankeerde. Niels vond het geweldig dat zelfs de hond voor hem zorgde. Het klinkt heel banaal, maar het is toch iets wat Niels altijd bij zal blijven.